Opowieść o dziewczynie, która na ułamek chwili otrzymuje
szansę, by poczuć się luksusową kobietą. Historia przypominająca
opowieść o Kopciuszku, aczkolwiek jej głównym aspektem jest
analiza przemian w psychice tytułowej postaci.
Autor
przenosi czytelnika w lato 1926 roku, gdy Austria zmagała się z
kryzysem i przerażającą przepaścią między biedą a luksusem
arystokracji i mieszczaństwa po pierwszej wojnie światowej. Główną
bohaterką jest Christine, która na co dzień prowadzi monotonne
życie, opiekując się schorowaną matką i pracując jako urzędnik
pocztowy. Pomimo że ma zaledwie dwadzieścia osiem lat, zaznała w
życiu zbyt wiele cierpienia, a na co dzień doskwiera jej uporczywa
bieda i świadomość, że każdy przysłowiowy grosz jest na miarę
życia. Każdy dzień przypomina poprzedni. Dni Christine wypełniają
jedynie obowiązki oraz monotonna obawa o przyszłość. Jednak
okazuje się, że jeden telegram może odmienić nie tylko jej życie,
ale także sposób pojmowania rzeczywistości i samoświadomość.
Szczęśliwego dnia dziewczyna otrzymuje wiadomość od bogatej
ciotki, która od lat mieszka z mężem w Stanach Zjednoczonych, a
teraz zaprasza ją do szwajcarskiego kurortu, by móc ją wreszcie
poznać i poniekąd wynagrodzić swą nieobecność w trudnych
czasach. Pełna niepewności i obaw Christine zjawia się w
luksusowym hotelu, który całkowicie ją onieśmiela. Zderzenie z
dotąd nieznaną i nieosiągalną rzeczywistością okazuje się
znacznie trudniejsze niż by się wydawało. Znalazłszy się w
świecie wygód, spełnianych kaprysów, elegancji, ale także
wymagań elity, Christine doskonale się odnajduje ciesząc się
każdym otaczającym ją drobiazgiem. Pełna entuzjazmu i świeżości
podbija serca elity hotelu, która nie ma pojęcia o jej rzeczywistym
pochodzeniu. Niestety sielanka nie trwa wiecznie, bowiem zawiść i
intrygi osób jej nieprzychylnych obnażają jej rzeczywiste
pochodzenie, co jest uważane za istny skandal. Wszystko to
doprowadza do konieczności powrotu Christine do szarej
rzeczywistości, która niesie za sobą biedę, obowiązki i
nieustanne zmartwienia. Dziewczyna nie potrafi odnaleźć się na
powrót w takiej codzienności, więc gdy poznaje sfrustrowanego
życiem Ferdinanda nie waha się przystąpić do realizacji jego
szalonego planu.
Dziewczyna z poczty
jest
ostatnią, nieukończoną nawet powieścią znanego w międzywojniu
pisarza Stefana Zweiga. Powieść ukazała się po raz pierwszy w
1982 roku, aż czterdzieści lat po samobójczej śmierci autora.
Stefan Zweig znany był z konstruowania w swych powieściach
doskonałych portretów psychologicznych postaci oraz poetyckiej
formy językowej. Również w jego ostatnim dziele literackim
zaprezentował esencję niniejszych cech charakteryzujących jego
twórczość. Sama fabuła powieści nie porywa na tyle, co właśnie
poetyckość języka, który porywa w czytelniczą podróż pełną
wspaniałych metafor i rozległych opisów, które poruszają zarówno
wyobraźnię, jak emocje. Na uwagę zasługuje także perfekcyjnie
dopracowany portret psychologiczny bohaterki powieści. Autor nie
tylko zgłębił charakter i życie wewnętrzne postaci, ale również
ukazał przemiany, jakie dokonywały się w jej umyśle za sprawą
zmieniających się czynników życia zewnętrznego. Fabuła została
niejako osadzona na fundamentach motywu Kopciuszka, który z
nieszczęśliwej i strudzonej życiem dziewczyny przeradza się na
ułamek chwili w podziwianą Księżniczkę. Jednak tu Zweig poszedł
znacznie dalej, bowiem zgłębił przemianę i konsekwencje takiej
przemiany. Wskazał na to, jak łatwo jest zatracić się w luksusie
i jak trudno jest później odnaleźć się w zwyczajnej
codzienności. Podkreślony został także aspekt znaczenia
pochodzenia, tożsamości oraz statusu społecznego, które w
ówczesnym świecie mogły zarówno wywyższyć człowieka i go
zniszczyć bez względu na to, jaką jest osobą. W powieści Zweiga
odnajdujemy mnóstwo zdań, które skłaniają do refleksji, a ich
poetycka oprawa sprawia, że nie sposób się niemi nie delektować.
Stefan Zweig w
dwudziestoleciu międzywojennym był jednym z najczęściej czytanych
autorów, a jego powieści tłumaczono na wiele języków. Pisał
powieści, eseje, opowiadania, biografie, wspomnienia, ale także
spisywał wyniki autorskich badań historycznych i kulturowych.
Niestety współcześnie Stefan Zweig należy do grona autorów
niejako zapomnianych, mimo swojej wybitności. Jego zainteresowanie
psychologią jest wyraźnie zaznaczone w jego całej twórczości, a
warsztat literacki charakteryzuje się wybitną poetyckością.
"W Dziewczynie z poczty Zweig opisuje codzienne życie językiem,
który przenika równocześnie umysł i serce."
„The Spectator"
„The Spectator"
Dziewczyna z poczty,
Stefan Zweig, W.A.B., czerwiec 2012
Świetna recenzja:)
OdpowiedzUsuńjest mi niezwykle miło :)
OdpowiedzUsuńzapraszam w takim razie częściej!
pozdrawiam
Zachęciłaś mnie, a ja przegapiłam tę książkę. Pamiętam wrażenie, jakie zrobił na mnie zbiór opowiadań tego autora oraz "Maria Stuart". Rozejrzę się, gdzie można ją zdobyć.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam! :)