„Lapidaria
podRóżne
to podróż poprzez świat obrazów i słów.”
Tytuł
książki Damiana Aleksandra wskazuje drogę, którą należy podążać
by zagłębić się w świat wewnętrznych uniesień autora. Otwiera
ona przestrzeń poetycką, która poszerza horyzonty myślenia i
odczuwania rzeczywistości, bowiem na każdej stronie czeka na
czytelnika filozoficzna zaduma, egzystencjalne refleksje oraz próba
uchwycenia za pomocą słów esencji ludzkiego przeżywania.
Damian
Aleksander zaprasza czytelnika w podróż, prowadząc go w
najpiękniejsze zakątki Indii i Nepalu. Te wyjątkowe, egzotyczne
miejsca inspirują go i zachęcają do przelania swoich emocji i
wrażeń za pomocą słów i obrazów fotograficznych. Czytając
sentencje Damiana Aleksandra zauważyć można, że autor kieruje
czytelnika na ścieżkę wyższych przemyśleń, jakby próbował
zachęcić do delektowania się każdą chwilą spędzaną w
wyjątkowych miejscach. Poruszane tematy nie są zawsze związane z
motywem podróży, aczkolwiek na pewno są nią zainspirowane. Autor
niczym pielgrzym przemierza drogę nie tylko fizycznie, ale przede
wszystkim duchowo. W jego tekstach nie brakuje więc elementarnych
emocji i opisów piękna detali go otaczających, które każdy z nas
powinien doceniać każdego dnia. Bowiem pomimo pozornej banalności
wynikającej z przyzwyczajeń wrażeń wzrokowych, ich piękno i
wartość nie mają charakteru ostatecznego, a ciągłe dostrzeganie
ich znaczenia może przyczynić się do osiągnięcia harmonii i
radości.
Pomimo
refleksyjnego, czasem lekko melancholijnego oddźwięku nie jest to
poezja zagubienia i poczucia pustki, gdyż podczas lektury cały czas
zostajemy utwierdzani w przekonaniu o istotności wiary w życie i
czerpanie radości z miejsc, w których przebywamy. Jest to poezja
pewności, która wynika z przekonania o porządku świata, który
przywraca harmonię i ład w dobie zgiełku i ciągłego pośpiechu.
Wiele poetyckich zdań-myśli z niniejszej książki ma swoje podłoże
w realnym świecie pomimo że zostały one otoczone aurą
filozoficznych i zmysłowych dylematów. Lapidaria charakteryzuje to,
że nie stanowią one spójnej całości, ale są zbiorem oderwanych
od siebie myśli. W związku z czym o każdej z nich należałoby
pisać osobno, niczym o ezoterycznym wierszu. Wiele z nich celnie
ujmuje ową problematykę ogólną związaną z motywem podróży i
refleksyjnością, formułując tematy, które należałoby rozwinąć
w subiektywnych przemyśleniach. Na pewno warto zanurzyć się w tę
krainę niejasności, aby znaleźć w niej to, co dla nas bliskie.
Do
książki Damiana Aleksandra można wracać wielokrotnie, by wciąż
na nowo przeżywać znaczenie poszczególnych zdań, które bez
wątpienia poetycko koją zmysły pozwalając przy tym zatrzymać się
i zagłębić w istotę codzienności. Dodatkowym atutem tej pozycji
literackiej są wplecione w nią fotografie, które podkreślają
wagę sentencji. Przedstawiają one klimatyczne zakątki Nepalu i
Indii oraz poruszające portrety ludzi tam zamieszkujących.
Damian
Aleksander to postać niezwykle interesująca, ze względu na jego
wszechstronne talenty w zakresie sztuki. Większości ludzi kojarzy
się on przede wszystkim z rolami aktorskimi w produkcjach
telewizyjnych, jak np. "Barwy szczęścia", "Lokatorzy",
"Kryminalni" czy "Zostać miss". Oprócz kariery
telewizyjnej Damian Aleksander cieszy się sporymi sukcesami na
scenie teatralnej. Występował na deskach teatralnych między innymi
w "Aladyn Jr", "Les Miserables" oraz "Koty".
W 2007 roku Światowy Zjazd Sybiraków przyznał mu honorowy tytuł
Ambasador Sybiraków za rolę w spektaklu "Moja Dusza".
"Lapidaria podRóżne" stanowią jego literacki debiut.
"Lapidaria
podRóżne", Damian Aleksander, Papierowy Motyl, 2012
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz